Analizando Lost ...

Inexorablemente vaise aproximando o final dunha das mellores series de TV de tódolos tempos, Lost, e con el a necesidade de dar respostas a tódalas incógnitas plantexadas ao longo das 5 primeiras tempadas. Unha das mellores e máis usadas metáforas para describir o universo Lost é a dun enorme puzzle onde tódalas pezas encaixan perfectamente para crear un maxestuoso lenzo repleto de sutís matices que combinan mitoloxía, pseudofísica, filosofía, relixión, ... mediante un estilo narrativo único e que evoluciona a medida que avanza a trama (flashbacks, flashforwards, flashes, flash sideways). E o mellor de todo é que, a pesar desto, Lost segue sendo unha serie plenamente orientada aos persoaxes, centrada nas súas relacións, nas consecuencias das súas accións e na forma na que reaccionan ante o que acontece nas súas vidas.

[Aviso de spoilers do episodio 6x04]

Despois de ver o último capítulo da season 6, "The substitute", tiven a sensación de estar asistindo atónito a un bombardeo a discreción de pezas dese xigantesco puzzle de Lost por parte de Damon Lindelof e Carlton Cuse que, polo momento, non sabemos moi ben cómo e onde encaixar pero que, antes ou despois, acabaremos por ubicalas no seu correspondente lugar dentro do tapiz para descifrar, dunha vez por todas, ese gran misterio que nos mantivo enganchados dende o piloto. A única dúbida que me queda é saber se tódalas pezas encaixaran para darlle á historia un sentido global coherente ou empregaran pezas "comodín", decantando a balanza cara o lado máis metafísico da historia, onde todo vale. Esa será a diferencia entre formar parte, como espectadores, da máis maravillosa e asombrosa partida endexamais imaxinada ou ser en realidade nós as pezas do maior embeleso da televisión.

Reveladora imaxe para promocionar a season 6 - ¿Contei eu mal ou hai 14 persoas?

Interesante forma de presentarnos unha nova clave para descifrar o enigma do que está pasando en Herbert Jablonski, empregando unha fina analoxía cunha das imaxes que maior controversia despertou ao longo da historia e que, presuntamente, agocha a chave para comprender un dos maiores misterios da nosa sociedade. Aparte da singular imaxe anterior (que cadaquén saque as súas propias conclusións), o segundo visionado do capítulo deste martes e as dificultades para conciliar o sono, fixéronme reflexionar sobre un dos fénomenos máis fascinantes da realidade máxica creada por Lost, as "aparicións" de persoas supostamente mortas ou que non deberían estar na illa. Ex: Christian Shepard, a nai de Ben ou o propio Walt.


Despois de ver a impresionante season finale da quinta tempada, tódolos amantes de Lost, eu entre eles, asociamos estas "aparicións" a unha materialización do fume negro, antiJacob, Némesis ou o tío de negro que charlaba na praia con Jacob, na forma dunha determinada persoa. Sen embargo, a extraña irrupción en escea dun neno rubio coas mans ensangrentadas que deixa desconcertado a fume negro, xa materializado en John Locke, ata a punto de humanizar as súas reaccións, sembra de incógnitas este razoamento.

Recapitulando un pouco, sabemos con relativa certeza que fume negro pode adoptar a forma de persoas que están mortas e, moi posiblemente, sempre é cando o seu cadáver se atope na illa. Ex: John Locke, Christian Shepard, Alex... O resto de "aparicións" que non cumpran estas características poden ser debidas a calquera outro fenómeno que aínda non foi revelado, entre elas as relativas a persoas que están mortas pero o seu cadáver non se encontraba na illa (Ex: nai de Ben) ou a persoas que seguen con vida fóra da illa (Ex: Walt). Eso por non falar das supostas "aparicións" fóra da illa ou da singular capacidade de Hugo para ver supostamente a persoas mortas.


Outro aspecto intrigante deste cuarto episodio é a sensación de que Sawyer presencia con absoluta normalidade a "aparición" do neno rubio mentres Richard non pode velo. Cando fume negro se materializa nunha determinada forma, tódolas persoas que están preto podeno ver sen problemas. Ademais, falando de memoria, do que ando bastante escaso, creo recordar que, en todos aqueles momentos nos que había varias persoas cando se manifestaba unha "aparición", só podía vela aquela persoa á que estaba destinada, excepto nun caso co mesmo protagonista, Sawyer, quen respondía cunha frase moi similar a deste capítulo... Pois claro que o podo ver!!! ¿Qué significa que Sawyer poda ver tódalas "aparicións"? Algunha habilidade estilo Hugo... En realidade, outra peza máis que queda por colocar.

Lóxicamente, este razoamento non deixa de ser subxetivo e no universo Lost, onde calquera cousa é posible, poden existir múltiples explicacións para esta extraña "aparición", dende a máis sinxela... non se trata realmente dunha "aparición", senón dun habitante máis na illa con certa habilidade para desaparecer rápido e Richard non pode velo porque xa se foi cando el se xira... ata a máis compricada... que implicaría saltos temporais e onde o neno sería unha versión distinta de humo negro en algún instante temporal non determinado.

Recordade a Guillermo de Ockham e a súa famosa navalla: "La explicación más simple y suficiente es la más probable, mas no necesariamente la verdadera".