Carreiras en Decembro (y III)

Tras levar algo máis de 2 anos participando en carreiras populares por toda a xeografía galega, a VIII edición da Lugo Monumental foi a primeira que corrín na miña provincia e como as sensacións foron tan positivas estaba deseando repetir. Ademais, dende que estou enganchado a este vicio de correr, sempre tiven gañas de despedir o ano correndo unha San Silvestre e, este ano, tiña unha excelente oportunidade en Lugo.

O clube fluvial de Lugo organizaba este ano a XV edición da San Silvestre Fluvial que se celebraba o día 31 as 17:00. Esta carreira constaba de 6,5 kms que transcorrían polos arredores do clube fluvial situado no paseo do Miño. Despois dun primeiro km bastante chan, comezaba unha constante subida que a partir do km 3 se facía máis dura durante preto de 1 km para, finalmente, acabar baixando de novo cara o clube nuns derradeiros 2 kms que resultaban moi cómodos.

Perspectiva área da zona de saída e de meta

Como se podía esperar polas datas nas que se disputaba, os días previos á carreira foron unha sucesión de saídas nocturnas e excesos varios que fixeron que a preparación fora moi compricada e repleta de obstáculos. A pesar de todo, nun esforzo titánico, conseguín adestrar un par de días esa mesma semana, chegando así cun bo punto de forma que me deixaran as carreiras e os adestramentos previos.

Pero o día 30 pola noite todo se compricou. Visitas inesperadas (pero agradables) , con promesas de festa e diversión, doblegaron a miña vontade e rematei por abrazar o lado oscuro, festexando un improvisado simulacro do fin de ano. A mañá do día 31 levanteime disposto a correr a toda costa, independientemente das lamentables condicións nas que me atopaba. Enseguida notei que a felicidade da noite anterior aínda non desaparecera e que, polo tanto, ademais de ser a miña primeira San Silvestre tamén ía ser a miña primeira carreira en directo ¹. Nese momento agradecín que só foron algo máis de 6 kms.

Viaxe a Lugo en bus. Foron 2 longas horas que agradecín porque me serviron para descansar e relaxar tanta felicidade matinal. Chego a zona do clube fluvial sobre as 16, con tempo de sobra para recoller o dorsal, cambiarme e quentar, moi suavemente, non vaia ser que me canse antes de comezar. Despois de recoller o dorsal e recibir a bronca dun "amable" traballador de championchip por esquecerme do meu chip (estaba eu para acordarme deso), camiñei tranquilamente cara a zona de saída baixo a choiva. Desafortunadamente non facía suficiente frío para que nevara pero co chaparrón que estaba a caer aveciñábase outro bolo suicida. Busquei algunha cara coñecida e despois dun rato atopeime cun dos corredores do clube de Becerreá.

Quentamos xuntos durante 10 minutos e colocámonos na saída sorprendidos pola afluencia de populares, preto de 500 corredores. O ambiente era claramente festivo, con moita xente disfrazada de Papa Noel ou simplemente co gorro (como un servidor). E, como sempre neste tipo de carreiras, non poden faltar os "personajazos", neste caso un grupo de corredores disfrazados de enfermeiras que arrastraron durante boa parte do percorrido unha camilla para todo aquel que a necesitara. Ademais, xunto con ela, portaban diversos reconstituíntes: cervexa, kalimotxo, viño, ... eso sí, nada de bebidas isotónicas.

Cun pouco de retraso, ao redor das 17:15, dáse a saída. Comezo cun ritmo tranquilo e sen ningunha intención de forzar. Nos primeiros metros empeza a pasarme todo o mundo e cando me quero dar conta, miro para atrás, e estou prácticamente na parte final, vendo como as "enfermeiras" se acercan perigosamente. Entón penso que non pode haber nada mellor que facer a carreira con esa xente, así que manteño o ritmo e disfruto coa algarabía que montan.

A carreira segue co seu discurrir normal, ata que no km 2,5 aprox. as "enfermeiras" paran de correr para tomar un reconstituínte. Vexo como quedan moi poucos corredores por detrás miña, así que decido acelerar un pouco o ritmo para coller os grupiños de xente que teño por diante. Sinto que as pernas responden e sigo forzando na subida, adiantando a unha boa cantidade de corredores. Cando acado a cima desa pequena subida, lánzome na baixada para acabar o antes posible posto que quedei con Marcos para tomar tamén uns reconstituíntes antes da cea.

Cando queda algo máis de 1 km para meta volvo ver ás "enfermeiras", paradas diante dunha casa, ofrecendo cervexa a todos os corredores que pasan. Medito se pararme e disfrutar de tan delicioso manxar ou seguir en pleno sprint para non facerlle esperar ao meu amigo. Finalmente, continúo e chego á meta, esprintando coma un poseso, cun lamentable tempo de 32:36, a algo máis de 5 min/km, xD. Bonita experiencia e feliz por acabar o ano dunha forma tan deportiva e festiva á vez.

Con esta última proba do ano cerrouse un 2009 onde participei nun total de 10 carreiras populares e recorrín algo máis de 1100 kms en adestramentos, a pesares de ter que estar parado máis de 3 meses por dúas lesións. En 2010 máis kms e seguro que moitas máis carreiras coas que disfrutar.

(1) Término privado que utilizamos para referirnos a correr ao día seguinte dunha noite de festa coas "negativas" consecuencias que eso conleva.

PD: Cando me envíen as fotos desta carreira actualizarei esta entrada para que poidades verme co gorro de Papa Noel.